Cuzco / Machu Picchu

Het is al weer een tijdje geleden.... waar moet ik beginnen,

O ja... Check vooral de foto's deze keer

Ik zal maar beginnen met de vorderingen mbt mijn afstudeeronderzoek. Afgelopen vrijdag heb ik een presentatie gegeven (In het Spaans!), voor collega's, genodigden en experts op het gebied van mijn afstudeeronderzoek. Heb lekker 1 - 1,5 uur in het wilde weg geluld, zoals ik eigenlijk altijd bij presentaties doe. Het eerste deel was nog een beetje hakkelen vooral omdat ik de theorie mbt mijn afstudeeronderzoek uit aan het leggen was. Toen ik aankwam bij de resultaten van mijn onderzoek ging het al een stuk vloeiender. Over het geheel ben ik heel tevreden over de presentatie. Daarnaast, had één van de genodigden een aantal studenten die in Nederland aan t werk waren, in Wageningen! Hoe toevallig!?!? Verder heb ik volgende week nog 2 interviews af te nemen. Deze 2 interviews brengen mijn totaal op 28 (2008 (3) + 2009 (25)) en misschien komt er daar nog ééntje bij. Zoals jullie wel zullen begrijpen ben ik daar heel content mee. Nog een paar dagen en dan zit het 'werk' gedeelte er al weer op. Natuurlijk is de thesis nog lang niet af, hiervoor moet ik nog veel moedeloze uren in de bibliotheek (UBU) doorbrengen.

Cuzco
Inmiddels ben ik een paar dagen terug van onze (huisgenoten en ik) reis richting Cuzco. Bij elkaar zo'n 5 dagen (zaterdag t/m woensdag) en lekker luxe met vliegtuig, want je bent een westerling of niet. Lekker opscheppen over hoeveel geld je wel niet hebt. En voor de verandering was het in Cuzco wel lekker weer. Cuzco is een mooie (maar geen fantastische), über-toeristische, rustigere, feest stad in het zuidoosten van Peru omringd door de toppen van de Andes. Cuzco is vooral bekend omdat het de gateway naar Machu Picchu is, de trekpleister numero uno van Peru en wellicht ook Latijns Amerika.
Machu Picchu was een tempel/huisvesting van de Incas, die midden in de bergen gesitueerd is. Machu Picchu is zo uniek, omdat nog heel veel intact is. Dit komt omdat de spanjaarden (klootzakken) Machu Picchu nooit gevonden hebben op hun konoliale zoektochten. Daarnaast was het één van de meest belangrijke/heilige plekken van de Inca's en slechts hoog gewaardeerde Inca's mochten hier verblijven. Verder geven de unieke locatie en de grootte van het complex een extra steuntje in de rug. Machu Picchu was eigenlijk ook de voornaamste reden voor onze aanwezigheid in Cuzco.
Maar de eerste dag hebben we besteed aan het bezoeken van een aantal andere ruines in de omgeving. In chronologische volgorde; Tambomachay, Puka Pukara, Q'engo en Saqsaywamán. Met de bus zijn we naar de verstgelegen gereden (Tambomachay) en vervolgens zijn we lopend afgedaald langs de anderen, om uiteindelijk om 7 uur 's avonds weer in Cuzco aan te komen. Echter, had ik wel knallende koppijn toen we weer beneden aankwamen, de hoogte (meer dan 3000 m) had zijn greep op me gekregen. Dus eerst 2 asperientjes genomen en vervolgens hoogte medicijnen gekocht. Vervolgens ook één hoogte-medicijntje geslikt, dat moest wel genoeg zijn. En het was inderdaad genoeg. Want toen we in een restaurantje een hapje aan het eten waren was ik lekker aan t spacen...... :-P. Goede combinatie dus; asperine met hoogte-medicijnen. Goed en aardig het werd tijd om te gaan slapen, want tussen 6 en 7 uur in de morgen moesten we een bus pakken om in Machu Picchu te geraken.

Er zijn verschillende routes die je kan nemen om in Machu Picchu te geraken. Of beter gezegd, om in Aguas Calientes te geraken. Aguas Calientes is het enige dorp in de nabije omgeving van Machu Picchu waar je kan overnachten. Verschillende routes komt eigenlijk neer op slechts twee routes. De makkelijke, kortere, maar tevens peperdure route; met de trein van Cuzco naar Aguas Calientes. Daarnaast is er de mogelijkheid om via verschillende plaatsjes in de omgeving in Aguas Calientes te geraken. Deze reis neemt echter wel zo'n twaalf uur in beslag, vandaar dat we vroeg moesten vertrekken.
Dus zondagochtend om 7 uur een bus gepakt richting Santa Maria. Deze eerste etappe van de reis neemt al ruim 6 uur in beslag. Maar zonder kleerscheuren kwamen we in Santa Maria aan. Na een hapje gegeten te hebben pakten we een 'colectivo' (mini-busje) richting Hydro electrica (wie verzint de namen?), via Santa Tereza. Deze colectivo voerde ons voor 1,5 uur over een smal bergpaadje. Dit bergpaadje kende geen enkele vorm van bescherming (zoals een vangrail), maar wel hele diepe ravijnen. En de chauffeur was zich ook niet bepaald aan het inhouden. Maar deze tocht voerde ons wel door een heel mooi rivierdal. Wederom zonder kleerscheuren op onze bestemming aangekomen; Hydro Electrica. Ik denk dat het deze naam draagt omdat er een waterkracht-centrale gevestigd is. Vanuit Hydro Electrica gaat er een trein richting Aguas Calientes. Het enige probleem is dat veel van deze treinen geen 'gringos' (toeristen) toelaten. Over discriminatie gesproken. Daarnaast is ook deze trein (degenen die wel toeristen vervoeren) heel duur. Dus zat er niks anders op dan langs het spoor omhoog te lopen, richting Aguas Calientes. Zo'n drie uur later (7 uur in de avond inmiddels) kwamen we, in het donker, aan in Aguas Calientes. Daar hebben we zelfs een hostal met warm water gevonden! Dus na een douch gelijk weer het bed in. Want we moesten er om half 4! 's ochtends weer uit om naar Machu Picchu te gaan..... pfffffff......

Om vier uur vertrokken we wandelend naar Machu Picchu. Ook dit kan je met de bus doen, maar kost 7 Amerikaans dollars voor een enkeltje!! Dieven! Ik had in de Lonely Planet gelezen dat er ook een pad (trap) omhoog loopt naar de ingang van Machu Picchu. Dus daar gingen we, in het pikken donken. Het pad was (zoals de Lonely Planet had aangeven) makkelijk te vinden. Jammer was alleen dat de trap ongeveer verticaal omhoog liep. Lekker begin van de dag, terwijl het nog niet eens dag was. Vooral de vrouwen hadden het lastig met dit obstakel, dus zo galant als ik ben bood ik aan om de tas te dragen. No hay problema... Na een aantal keren gestorven te zijn onderweg zijn we toch boven gekomen. En om 6 uur 's ochtend mochten we Machu Picchu betreden.
Maar, net als alle anderen die er ook zo vroeg waren, gingen we gelijk door naar Wayna Picchu. Wayna Picchu is als het ware een onderdeel van Machu Picchu. Wayna Picchu is de naam voor een naastgelegen top, die je ook kan beklimmen. Vanaf hier heb je een magische uitzicht op Machu Picchu. Er mogen echter maar 400 personen per dag Wayna Picchu betreden, vandaar dat je gelijk bij de aankomst op Machu Picchu als een malle richting de ingang van Wayna Picchu moet gaan. Dat hebben we allemaal heel netjes gered, we mochten dus naar binnen. Beetje jammer dat je gelijk weer een uur een verticale trap mag beklimmen. De muur van Geraardsbergen is er niks bij. Vandaar dat we deze beklimming rustig aan gedaan hebben, dat betekent elke 5 minuten een goede pauze. Maar als je eenmaal boven bent... WOW!!!!
Dat moet wel het mooiste en meest magische zijn wat ik ooit gezien heb. Ik snap waarom ze van Machu Picchu een wereldwonder gemaakt hebben. En het is niet alleen het zicht op Machu Picchu dat het de moeite waard maakt om Wayna Picchu te beklimmen. In alle richtingen die je kijkt kan je een kodak plaatje schieten. Vandaar dat mijn huisgenoten, miguel (ja ook hij was natuurlijk mee) en ik ons een flinke tijd genesteld hebben op Wayna. We hebben zelfs een korte siësta genomen.. :-D. Daarna zijn we rustig aan weer naar beneden gegaan. Hoewel het een stuk relaxter is dan naar boven is voorzichtigheid nog steeds geboden. Als je eenmaal uitgleidt ben je flink de sjaak. Weer op Machu Picchu aangekomen hebben we een gids ingeschakelt om ons het één en ander over Machu Picchu en haar geschiedenis te vertellen. Dat was zeker de moeite en voornamelijk de centen dubbel en dwars waard. Hierna waren we zo uitgeput (we waren al 2,5 dag in de weer om alleen maar op Machu Picchu te geraken) dat we wederom een kleine siësta genomen hebben. Deze keer op Machu Picchu. En om 4 uur (ongeveer 10 uur op Machu Picchu doorgebracht) daalden we weer af richting Aguas Calientes. Hier nog een nachtje geslapen om de volgende dag (dinsdag) weer richting Cuzco te reizen. Dezelfde route, alleen in omgekeerde richting.

Het begon al goed, want we hadden ons goed geslapen. Eigenlijk omdat iedereen vergeten was om zijn/haar wekker te zetten... :-P. Hierdoor kwamen we pas om 3 uur 's middags in Santa Maria aan. En vanaf hier hadden we nog meer dan 6 uur nodig om in Cuzco te komen. Gelukkig zijn er altijd genoeg Peruanen die je dingen aanbieden, zo ook busreizen richting Cuzco. Uiteindelijk hadden we 16 soles betaald en er werd ons beloofd dat de reis comfortabel zou zijn. Echter bleek dat het dikke peruaantjes teveel mensen een zitplaats in de bus verkocht had. Dus was het voor ons helemaal niet comfortabel, omdat we met zijn 4en op 3 zitplaatsen moesten zitten. Bovendien kwamen we erachter dat sommigen 13 hadden betaald en anderen 20. Hierop besloten we de bus uit te stappen en ons geld terug te vragen. Na veel gedoe en geruzie kregen we ons geld terug. Toen kwamen we er echter achter dan het bedrijfje dat deze bussen richting Cuzco verzorgde eigenlijk het enige bedrijf was dat bussen richting Cuzco verzorgde. Er was nog één andere busbedrijf, echter had dit bedrijf slecht weer een rit om half 8 's avonds. Dus toen gingen we op andere manieren proberen een reis naar Cuzco te regelen. Dus gingen we aan alle (vracht)wagens die richting Cuzco gingen vragen of we wellicht mee konden. Uiteindelijk kwamen we bij een vrachtwagen chauffeur uit die ons wel voor 8 soles naar Urabamba (uurtje van Cuzco) wilde nemen. Akkoord. De heren moesten wel even meehelpen met het inladen van de truck, maar dat was natuurlijk geen probleem. Bovendien kregen we hulp van een vrouwtje van 80, maar met de kracht van Tedje van de Parren. Increíble! Bovenop de vrachtwagen was één van de mooiste momenten van de reis, vooral aan het begin toen het nog niet koud was. Jammer dat het hier winter is en dat het in de bergen behoorlijk koud kan zijn. Vooral als de vrachtwagen over een pas van 4300 m raast. Ik heb het zelden zo koud gehad in mijn leven. Maar ik heb nog nooit zo'n mooie sterrenhemel gezien. Kon de vallende sterren op een gegeven moment niet meer tellen. Toen heb ik maar gewenst dat de sterren niet meer zouden vallen. Uiteindelijk kwamen we om 10 uur in Urubamba aan en vanuit daar hebben we een taxi richting Cuzco gepakt. Om 11 uur waren we in Cuzco. En hoewel het DE feeststad van Peru schijnt te zijn had niemand meer een druppeltje energie of de motivatie om een kroeg te betreden. We liepen als een paar verdwaalde daklozen door de stad. Op woensdag ochtend heb ik (mijn huisgenoten hadden een paar uur later hun vlucht) het vliegtuig naar Lima gepakt. En voor het eerst in mijn leven moest ik een grondige controle doorgaan. Ik werd uit de check-in-rij gehaald en moest mee naar achteren komen. Alwaar mijn tassen ondersteboven gekeerd werden en er een vragenvuur mijn kant op geschoten werd. Natuurlijk was ik helemaal clean en was er niks aan het handje. Goed dat ik die heroïne in Lima gelaten had. In Lima kon ik gelijk weer verder met mijn voorbereidingen voor de presentatie die ik gisteren gegeven heb.

Dat was het wel weer zo'n beetje voor deze keer. Het plan is dat ik woensdag weer uit Lima vertrek. Eerst een paar dagen naar Huaraz, om vervolgens weer terug te keren naar Lima. Dan een dagje in Lima om richting Arequipa & Puna te gaan (Zuid Peru), waar het hoogste meer van de wereld te vinden is. Dan via Bolivia naar Argentinië, waar ik inmiddels genoeg slaapadresjes heb (huisgenootjes). Dan via Chilli (oa Santiago) weer terug naar Peru. en 17 augustus kom ik al weer terug. 18 augustus in Amsterdam.. die vlucht is inmiddels ook geboekt.