Lima - Huaraz - Arequipa - Puno - Lima

Mensen,

Eigenlijk heb ik niet zoveel zin om iets te schrijven, maar ik doe het toch maar. Als ik eenmaal begonnen ben gaat het wel. Ik vrees echter dat dit verhaal langer gaat worden dan de vorigen. De afgelopen anderhalve week ben ik namelijk niet zoveel thuis geweest. Ja nu even, nog twee uurtjes. Ben net terug uit Puno (24 uur met de bus) en vlieg om 1 uur 's nachts van Lima naar Santiago de Chile. Ja ja, ik ga mijn grenzen verleggen naar andere delen van Zuid-Amerika. Genoeg Peru, op naar Chilli en Argentinië. Na een weekje of twee ben ik weer terug in Lima, om een dag later weer richting Nederland te vertrekken. O ja, ik heb hele mooie foto's gemaakt. Maar waarschijnlijk zullen jullie even geduld moeten hebben, want die foto's gaan er vandaag niet opstaan. Dit weblog (en het internet hier) zijn nou eenmaal veel te langzaam om al die foto's up te loaden. Ik zal proberen er een paar op te zetten (hoop dat dat binnen een kleine twee uur lukt). Laten we beginnen bij het begin; Huaraz.

Huaraz

Inmiddels weer anderhalve week geleden vertrok ik naar Huaraz. Ik was net klaar met mijn laatste interview en diezelfde nacht gelijk een bus gepakt. Huaraz werd me door verschillende mensen geadviseerd en toen ik aankwam begreep ik gelijk waarom. Huaraz ligt tussen twee kammen; de Cordillera Blanca en de Cordillera Negra. En ik kan jullie vertellen dat de Andes een stuk hoger zijn dan de Alpen. Ik werd omringt door verschillende toppen van meer dan 6000 m, terwijl Huaraz zelf al op meer dan 3000 m ligt. Oppassen voor de hoogte dus, na mijn ervaring in Cuzco :P. Om 7 uur 's ochtend kwam ik aan in het hostal en heb gelijk geinformeerd wat er zoal te doen was in de omgeving van Huaraz. Omdat ik drie dagen Huaraz gepland had was het plan om drie tochten van één dag te maken. Achtereenvolgens; Lagunas llanganuco, Laguna 69 en Chavín.

Lagunas Llanganuco
De eerste dag gingen we (ik en een Italiaanse jongen die ik in het hostal ontmoet had) met een tour richting Lagunas Llanganuco (meren dus). Het was echter een tour die ook verschillende andere interessante punten bevatte. Allereerst gingen we richting de Lagunas, gelegen op +/- 4000 m. Een flinke tocht omhoog bracht ons bij deze meren. En het was zeker de moeite waard. 2 helder groen-blauwe meren gelegen tussen verschillende besneeuwde toppen. Het meer werd omringt door wilderige vegetatie. Slechts 40 minuten konden we doorbrengen bij deze meren, omdat we onze weg naar beneden weer gingen vervolgen voor de lunch. En bij de lunch is het gebeurt......; voor het eerst heb ik een cavia verorberd. Regelregd uit de frituurpan en met de kaken wijdt opengesperd. Ik moet zeggen dat ie heel smakelijk was, hoewel een beetje weinig vlees (halve cavia lag er op mn bord). Nu heb ik wel ongeveer al het peruaanse voedsel geprobeerd denk ik. Na de lunch bezochten we Yungay, of eigenlijk het oude Yungay. Inmiddels is naast het oude Yungay de nieuwe versie van Yungay op de kaart gezet. Het wil namelijk dat deze regio nogal vaak getroffen wordt door aardbevingen. Zo ook op 30 mei 1970, waarneer de zwaarste aardbeving ooit in Latijns-Amerika (7.8 op de schaal van rigter als ik het goed heb) de regio trof. Veel gebouwen werden door deze aardbeving verwoest in Yungay, echter was dit niet alles. Door de aarbeving werd er een mix van sneeuw, aarde, stenen, etc. losgeschut van de bovenliggende berg. Een aantal minuten na de aardbeving werd de stad bedolven onder deze massa. Echt veel geluk hadden ze dus niet. En dit alles heb ik opgestoken van een spaans sprekende gids, goed geluisterd dus.

Laguna 69
De volgende dag gingen we richting laguna 69. Dit werd me aangeraden door een aantal huisgenoten, omdat het ontzettend mooi scheen te zijn. Om 5 uur in de ochtend vertrokken we vanaf het hostal. Vanwaar we met een bus en een collectivo (gedeelde taxi) weer bij de meren (Llanganuco) aankwamen. Vanaf hier hadden we een wandeltocht van zo'n 3 uur voor de boeg. In het begin liep het slechts weinig steil omhoog en ging het dan ook prima. Maar na ongeveer een uur begon het een stuk steiler omhoog te lopen. En door de hoogte (meer dan 4000 m) voel je dat wel in je benen, hoofd en buik. Na een half uur werd het weer voor een half uurtje wat minder steil, maar hierna werden we getrakteerd op een heel steil laatste uur. Inmiddels waren we met zn vijfen (nog 3 engelstalige meiden) en gingen we vloekend en scheldend omhoog. En elke keer dacht ik; nu moeten we er toch wel bijna zijn. Bovendien begon ik te twijfelen aan de waarde van laguna 69; was dit het waard? Maar uiteindelijk doemde laguna 69 voor ons op. En ik kan jullie vertellen het was het zeker waard; WOW! Het helder blauwe meer geflankeerd door bovengelegen gletsjers en bergtoppen. Bovendien was het lekker warm ondanks de hoogte (4600 m!), dus was het tijd voor een siësta. Na een uurtje of twee gechilled te hebben, gingen we weer richting Huaraz. Wat ons nog is een uurtje of 4 á 5 kostte. Moe maar voldaan kwamen we om 7 uur 's avonds weer in Huaraz aan. En zelden heb ik zo'n lekker bord spagetti naar binnen gewerkt. Heel simpel (zonder vlees of iets dergelijks), maar goedkoop en heel voedzaam.

Chavín
Voor de laatste dag had ik besloten richting Chavín te gaan. Een ruïne op zo'n 3 uur rijden van Huaraz. Dat viel uiteindelijk een beetje tegen. Hoewel de tocht richting Chavín heel mooi was, met verlaten vlaktes en nog meer meren, viel Chavín tegen. Het was best indrukwekkend, maar één ruïne te veel. Zowieso vallen alle ruïnes tegen na Machu Picchu. En het was eigenlijk niet zo zeer ruïne die de dag tegen liet vallen. Het was meer de combinatie van de gids en de mensen die mee waren op de tour. Ten eerste de gids, die meer een schooljufrouw was. Overal moesten we opschieten, doorlopen en aansluiten. Voor lunchen was weinig tijd evenals foto's maken. En tot overmaat van ramp raakten we iemand kwijt en raakte ze dus nog gestresster (correct? moet ff snel schrijven). Vervolgens wilde ze dat wij een petitie tekenden, om aan te tonen dat het niet haar schuld was dat we iemand kwijt geraakt waren (ik denk dat ze bang was om haar baan kwijt te raken). Die petitie heb ik aan me voorbij laten gaan. Ten tweede, waren er een aantal mensen mee met de tour die me niet echt aanstonden. En ik dacht dat ik een toerist was, niet dus. Een aantal Peruaanse toeristen waren daar veel beter in. Overal moesten ze samen op de foto. Of het nou voor een meer, berg, muur, restaurant, bus, weg, boom of steen was. Zucht....... 

Dat was Huaraz. De rest, Arequipa en Puno, volgen nog. Dan heb ik nu nog ff tijd om een paar foto's up te loaden.

Saludos